אין אונזער רוישיגע וועלט, וועלן מיר אייביג זיך פרייען צו אפאר שטילע מינוטן. די מאמענטן פון שטילקייט און שלות הנפש וועלכע נעמען אונז ארום, בארואיגן אונז פון די רוישיגע גאס און דעם העפטיגן לעבנסשטייגער פונעם טאג טעגליכער רוטין, און נעמען אונז אביסל ארויס פון די גערודער צו אן אנגענעמער שטילקייט. יעדן אווענט ביים אהיימקומען נאך א העפטיגער טאג ארבעט, נאכן לייגן די קינדער שלאפן גלוסט זיך נאר צו זיצן אין שטילקייט.
ששש… ס׳איז שטיל, ס׳איז רואיג, ס׳איז געשמאק.
פארהאן אבער אזעלכע וואס ביי זיי איז דער שטילקייט גארנישט אזוי באטעמ׳ט. זיי זוכן נישט נאך די שטילע מינוטן פון רואיגקייט, זיי האבן צופיל דערפון און קענען באשטיין ווי פריער מוותר צו זיין דערויף. ביי זיי אין שטוב הערט מען נישט קיין גערודער, דארטן זענען נאר פארהאנען די שטילע פיר ווענט וועלכע אנטפאנגען זיי יעדן אינדערפרי, מיטאג און אווענט. נישטא וועמען צו לייגן שלאפן אין דעם מוטלאזן דירה׳לע. ווער וויל דען שטילקייט.
ששש… ס׳איז שטיל, ס׳איז פיינפול, ס׳איז שווער.
און ווען עס קומט שוין יא אן די גוטע בשורה בשעה טובה ומוצלחת, און דאס פארפאלק איז זוכה צו האלזן אן אייגן קינד מיט אזויפיל פרייד און התרגשות, דאן גלוסט זיך שוין גארנישט קיין שטילקייט, אבער ס׳מוז בהכרח זיין שטיל. צווישן די פרייליכע וואונטשן און לוסטיגע גריסן, דארף מען היטן אויף די שטילקייט, מ׳קען נישט דארט איבערדרייען דעם צימער מיט די שמחה׳דיגע אפלאדירונגען. מ׳מוז האבן שטילקייט.
ששש… ס׳איז שטיל, ס׳איז א מחי׳, די בעיבי שלאפט.
טייערע אידן, עס ליגט אין אונזערע הענט! מיר דארפן ברעכן די שטילקייט פון זייערע שטיבער. מיר קענען נישט שטיין גלייכגילטיג און שטיל בלייבן. מיר וועלן ארויסהעלפן די הייליגע ארגאניזאציע ׳בוני עולם׳ אין זייער קריטישע ארבעט, צו פארזיכערן אז אין אידישע שטיבער בלייבט נישט שטיל!
לאמיר איבערדרייען די פיינפולע שטילקייט צו שטילע געזאנגען וועלכע שלעפן זארגפעלטיג איין דאס אויסגעבעטן קינד. לאמיר פארזיכערן אז די אלע וואס האפן און בעטן, און ווארטן אין שטילקייט, זאלן ענדליך געהאלפן ווערן מיט זרע של קיימא.
כלל ישראל בלייבט נישט שטיל! לאמיר ברענגען האפענונג פאר די מצפים לישועת ה׳!
